Vertel ons kort iets over uzelf en hoe u op het idee voor uw reis bent gekomen.
Mijn naam is Vanessa, ik ben 33 jaar oud en reis momenteel de wereld rond, van Noord-Duitsland tot Japan. En ja, we gaan weer terug! Veel mensen denken dat we de bus terug moeten laten verschepen of invliegen, maar voor ons is dat geen optie.
Als kind en tiener was ik al erg actief: ik bereidde me voor op de Olympische Spelen met zwemmen en deed daarnaast aan wedstrijdgymnastiek, rock-'n-roll, jazzdans en wielrennen. Zwemmen is echter altijd mijn leven geweest. Helaas heb ik deze droom moeten opgeven vanwege familieomstandigheden. Later kreeg ik mijn eerste diagnose: non-Hodgkinlymfoom. Dat moment maakte een einde aan mijn droom om ooit aan de Olympische Spelen deel te nemen.
Het idee voor de reis ontstond toen ik voor de tweede keer de diagnose kanker kreeg – dit keer een hersentumor. Ik wil de tijd die ik nog heb gebruiken om de wereld rond te reizen, te ontspannen en te genieten van alles wat het leven te bieden heeft. Ik vind het belangrijk om bewust van elk moment te genieten, want niemand weet hoeveel tijd hij nog heeft. Ik wil culturen leren kennen, zien hoe weinig je eigenlijk nodig hebt om te leven en andere mensen inspireren om van hun leven te genieten en niet alles uit te stellen tot het misschien te laat is.
Wat is uw bestemming en welke route heeft u gepland?
Onze bestemming is Japan – en terug! De exacte route is afhankelijk van de politieke situatie en de toelatingseisen, aangezien wij over een huurauto beschikken en daarom niet elk land kunnen binnenkomen. We bevinden ons momenteel in Laos, aan de grens met Thailand. Vervolgens gaan we naar Cambodja, omdat Thailand ons voor de derde keer de toegang heeft geweigerd omdat we met een camper reizen, wat sinds 2019 officieel verboden is in Thailand. Dat betekent niet dat we er niet nog steeds via omwegen en omkoping kunnen komen.
We proberen Thailand nog een keer vanuit het zuiden en als het lukt, rijden we helemaal door naar Singapore. We namen de route naar Europa via Turkije, Georgië, Armenië, vervolgens naar Rusland, Kazachstan, Kirgizië en China en zijn nu in Laos. Als we weer naar het noorden gaan, gaan we weer naar China en bezoeken we vervolgens Macau en Hong Kong.
Verder naar het noorden komen we in Shanghai aan en van daaruit moeten we ervoor zorgen dat we een geschikte veerboot naar Zuid-Korea vinden. Japan zelf is waarschijnlijk alleen per passagiersveerboot bereikbaar, aangezien we geen € 150.000 meer hebben als borg voor een Carnet de Passage. Helaas is dit het standaardbedrag dat de ADAC eist. Op de terugweg zouden we dan Tibet en alle “Stan”-landen bezoeken die we op de heenweg moesten overslaan vanwege sneeuw en ijs. En dan zijn we alweer bijna terug in Duitsland.
Wat inspireerde je om deze reis (van Duitsland naar Japan) te maken en wat hoop je ermee te bereiken?
Reizen en avontuur hebben mij altijd gefascineerd. We hebben al heel wat uitstapjes gemaakt, waaronder een tocht met onze oude Opel Vivaro, die alleen was uitgerust met een matras en Kallax-planken. We reden door heel Oost-Europa naar Tsjernobyl en Transnistrië. Vorig jaar maakten we een reis naar de westkust van de VS, uiteraard in een enorme Chevy pick-up, waar we trouwden in Las Vegas.
Japan inspireerde ons omdat het voor mij een land is dat als geen ander staat voor discipline, cultuur en vastberadenheid – ook op het gebied van sport. Het is een land dat mij van A tot Z fascineert. Ik heb geen verwachtingen, want ik wil elke dag opnieuw genieten en verrast worden door de ervaringen.
Ik vind het vooral fijn om elke dag op een andere plek wakker te worden, niet te weten wat de dag zal brengen en steeds weer voor nieuwe uitdagingen te staan. De natuur en de wereld vanuit een nieuw perspectief ervaren is onbetaalbaar.
Waar kijk je vooral naar uit en zijn er dingen waar je bang voor bent?
Ik kijk naar alles uit – vooral naar het wakker worden in de ochtend, het openen van de deur en het observeren van het leven buiten. Het is een geschenk om deze reis samen met mijn partner en onze honden Emma en Teddy te mogen beleven. We maken zoveel herinneringen en groeien samen als team.
Ik denk dat je altijd een gezond respect moet hebben, maar ik ben nergens bang voor. Met openheid en vertrouwen kun je alles bereiken en ik weet dat ik op mijn metgezel kan rekenen. Wat er ook gebeurt, we komen er samen doorheen.
Welk voertuig bezit u en hoe lang duurde het om het om te bouwen of te upgraden?
Wij reizen in een MAN TGE die is omgebouwd door de LOEF-fabriek in Hamburg. Het bedrijf Reimers Reisemobile heeft ons het voertuig voor Expeditie Hoffnung tegen een gereduceerd huurtarief voor een jaar ter beschikking gesteld. Dankzij dit voertuig kunnen wij onafhankelijk en comfortabel reizen, zelfs als ik mij lichamelijk niet lekker voel. Het is ons kleine huisje op wielen en is helemaal afgestemd op onze wensen. De renovatie duurde meerdere maanden omdat er zoveel bedrijven en sponsoren bij betrokken waren.
Volg en steun Expeditie Hoop:
--- Deel 2 volgt binnenkort ---
Laat een reactie achter
Alle reacties worden gemodereerd voordat ze worden gepubliceerd.
Deze site wordt beschermd door hCaptcha en het privacybeleid en de servicevoorwaarden van hCaptcha zijn van toepassing.